Omdlenie
Omdlenie to przejściowa utrata przytomności spowodowana nagłym spadkiem dopływu krwi do mózgu. Najczęściej początek objawów jest gwałtowny, aczkolwiek mogą wystąpić objawy wstępne zapowiadające omdlenie. Czas trwania zdarzenia jest krótki – sekundy, rzadko kilka minut. Omdlenie może być przyczyną wtórnych urazów. U części chorych występują objawy poronne – stan przedomdleniowy, których podobnie jak omdlenia nie należy lekceważyć. Mogą przebiegać w postaci: mroczków przed oczyma, zawrotów głowy, osłabienia, krótkotrwałych zaburzeń orientacji.
Przyczyny omdlenia mogą być sercowe i pozasercowe. Typowym przykładem omdlenia z powodów pozasercowych jest odruchowe omdlenie u młodej osoby np. w trakcie pobierania krwi. U chorych po zawale serca omdlenia mogą być wynikiem: poważnego uszkodzenia serca i jego niewydolności, zaburzeń rytmu serca, ale także efektem stosowanych leków.
Zaburzenia rytmu serca mogące prowadzić do omdlenia to rytmy zbyt wolne (np. spowodowane blokiem serca) lub zbyt szybkie (np. napad częstoskurczu). Niektóre leki stosowane u chorego po zawale serca mogą powodować nadmierne zwolnienie częstości akcji serca lub nadmierną obniżkę ciśnienia tętniczego, dając w efekcie omdlenie.
Omdlenie u pacjenta po zawale serca jest objawem, którego nie wolno lekceważyć. Zazwyczaj potrzebna jest natychmiastowa ocena przypuszczalnej przyczyny i istniejącego zagrożenia. Pacjent wymaga hospitalizacji lub przynajmniej badań i obserwacji w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym lub Izbie Przyjęć szpitala. Aby ustalić przyczynę omdlenia należy określić okoliczności poprzedzające (pozycja ciała, aktywność), objawy zapoczątkowujące napad (kołatanie serca, bóle, duszność, nudności), objawy związane z zakończeniem napadu (ból w klatce, duszność, kolor skóry, nietrzymanie moczu lub stolca). Wiele informacji można uzyskać od świadka zdarzenia.