Rehabilitacja podczas pobytu w szpitalu
Pierwszym etapem rehabilitacji kardiologicznej jest wczesna rehabilitacja szpitalna, która jest prowadzona, kiedy pacjent jest na sali pooperacyjnej Oddziału Intensywnej Opieki Kardiologicznej. Ten etap rehabilitacji należy wdrożyć jak najszybciej, z chwilą ustąpienia stanu bezpośredniego zagrożenia życia.
Jej celem jest:
- przeciwdziałanie skutkom unieruchomienia,
- osiągnięcie przez chorego samodzielności w zakresie czynności dnia codziennego,
- wsparcie psychiczne,
- edukacja,
- ustalenie możliwości realizacji dalszych etapów rehabilitacji.
Rehabilitacja kardiologiczna jest działaniem kompleksowym, dlatego jest prowadzona przez zespół kierowany przez kardiologa. W skład grupy muszą wchodzić: lekarz specjalista rehabilitacji medycznej i/lub fizjoterapeuta, psycholog i dietetyk. Nawiązana jest też współpraca zespołu ze specjalistami z poradni antynikotynowej, socjologiem, seksuologiem i lekarzem specjalistą medycyny pracy.
Specjaliści przede wszystkim oceniają i redukują czynniki ryzyka, które występują u danego pacjenta. W ramach rehabilitacji podejmowane jest zgodne ze standardami leczenie farmakologiczne. Kardiolog optymalizuje leczenie, czyli „dobiera leki”.
Aby przeciwdziałać skutkom unieruchomienia prowadzony jest monitorowany trening fizyczny. Pierwsze ćwiczenia prowadzone są bezpośrednio po ustabilizowaniu stanu pacjenta. Początkowo są to proste i mało obciążające ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia małych, następnie większych grup mięśniowych, napięcia izometryczne mięśni, zmiana pozycji w łóżku, ćwiczenia dynamiczne i relaksacyjne.
Jeśli nie ma do tego przeciwwskazań, ćwiczenia prowadzone są w coraz wyższych pozycjach – na początku w pozycji siedzącej, potem stojącej. Również stopniowo zwiększa się dystans chodu – od chodzenia w obrębie sali, wyjścia do toalety, chodzenia po korytarzu szpitalnym. Przed wyjściem do domu pacjent może pozwolić sobie na dłuższe spacery po korytarzu, a nawet chodzenie po schodach do poziomu pierwszego piętra.
W tym etapie ćwiczenia powinny być prowadzone pod nadzorem fizjoterapeuty, a ich poziom trudności zależy od stanu pacjenta i reakcji układu krążenia na wysiłek. Przed, w trakcie i po wysiłku mierzone jest tętno i ciśnienie.
W trakcie wczesnej rehabilitacji szpitalnej pacjent może też liczyć na opiekę psychologiczną i edukację w zakresie przyczyn, objawów i leczenia choroby wieńcowej. Dowiaduje się również jak prowadzić prozdrowotny styl życia. Poruszane są takie tematy, jak: aktywność fizyczna, higiena psychiczna i filozofia życia, życie intymne, aktywność zawodowa.
Ten etap rehabilitacji trwa do uzyskania stanu klinicznego, który umożliwia wypis ze szpitala i rozpoczęcie drugiego etapu rehabilitacji.
Jeśli jesteś pacjentem po zawale, ten etap masz już prawdopodobnie za sobą.