Co po zawale można uzyskać w ZUS-ie?


Po przejściu zawału można starać się w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) o rentę i rehabilitację leczniczą w ośrodku rehabilitacyjnym współpracującym z ZUS.


Samo rozpoznanie choroby, jako zawału serca nie uprawnia automatycznie do nabycia prawa do renty. Jest to możliwe, gdy spełnione są pewne warunki. Przede wszystkim chory musi zostać uznany za niezdolnego do pracy przez lekarza orzecznika ZUS.


Jak podaje Zakład Ubezpieczeń Społecznych, prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

  • został uznany za niezdolnego do pracy,
  • ma wymagany − stosowny do wieku, w którym powstała niezdolność do pracy − okres składkowy i nieskładkowy,
  • niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych (np. ubezpieczenia, zatrudnienia) lub nieskładkowych (np. w okresie pobierania zasiłku chorobowego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego) albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

 

Za niezdolną do pracy uważa się osobę, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie będzie mogła pracować nawet po przekwalifikowaniu się. Wyróżnia się w orzecznictwie następujące terminy: osoba całkowicie niezdolna do pracy i częściowo niezdolna do pracy. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła - w znacznym stopniu - zdolność do pracy zgodnej z posiadanym przez nią poziomem kwalifikacji. Orzeka się jeszcze niezdolność do samodzielnej egzystencji. Jest to w przypadku, gdy konieczna jest stała lub długotrwała opieka i pomoc innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. w każdym przypadku ustalenia orzecznicze dotyczące stopnia niezdolności do pracy, dokonywane są w sposób indywidualny, w oparciu o wyniki badania osoby ubiegającej się o świadczenie oraz analizę dokumentacji z przebiegu leczenia. Dla oceny, czy osoba badana jest niezdolna do pracy w rozumieniu ustawy konieczne jest stwierdzenie, w jakim stopniu następstwa rozpoznanych schorzeń upośledzają sprawność organizmu. Oznacza to, że samo rozpoznanie choroby nie stanowi przesłanki do orzeczenia niezdolności do pracy.

 

Okres składkowy i nieskładkowy wymagany do przyznania renty uzależniony jest od wieku osoby, w jakim powstała niezdolność do pracy. Okres ten wynosi:

  • 1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat,
  • 2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat,
  • 3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat,
  • 4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat,
  • 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

 

Warunek wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego nie jest wymagany od ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy z powodu skutków wypadku w drodze do pracy lub z pracy.


Okres wymaganych pięciu lat w odniesieniu do osób, u których niezdolność do pracy powstała po ukończeniu 30. roku życia, musi przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przypadającego przed dniem zgłoszenia wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

 

Aby ubiegać się o rentę, należy złożyć wniosek w oddziale ZUS, inspektoracie lub biurze terenowym ZUS. Wniosek może składać również pełnomocnik. Formularze możesz pobrać ze strony internetowej ZUS - wystarczy kliknąć tutaj.

 

Do wniosku o przyznanie renty należy dołączyć:

  • kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych (druk ZUS Rp-6),
  • dokumenty na potwierdzenie przebytych okresów składkowych i nieskładkowych (świadectwa pracy, legitymację ubezpieczeniową, zaświadczenie szkoły wyższej o programowym toku trwania ukończonych studiów ,wyciągi z akt urodzenia dzieci),
  • zaświadczenie pracodawcy o wysokości osiąganego wynagrodzenia (na formularzu według wzoru określonego przez ZUS, (druk ZUS Rp-7) lub legitymację ubezpieczeniową, zawierającą wpisy dotyczące zarobków,
  • zaświadczenie o stanie zdrowia (formularz ZUS N-9) wydane przez lekarza prowadzącego leczenie, wystawione nie wcześniej niż na miesiąc przed datą złożenia wniosku.
  • inną dokumentację medyczną będącą w posiadaniu osoby ubiegającej się o rentę, która może mieć znaczenie dla wydania orzeczenia przez lekarza orzecznika ZUS (historia choroby, karty informacyjne z leczenia szpitalnego, karta badania profilaktycznego, dokumentacja rehabilitacji leczniczej lub zawodowej)
  • wywiad zawodowy (formularz ZUS N-10) - ankietę wypełnioną przez płatnika składek
  • kartę wypadku w drodze do pracy lub z pracy, jeśli ubezpieczony zgłasza wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy.

 

Druki potrzebne do wystąpienia o ustalenie renty z tytułu niezdolności do pracy dostępne są nieodpłatnie w każdej jednostce organizacyjnej ZUS oraz na stronie internetowej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

 

Dobrze jest wiedzieć, że ZUS kieruje na rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej. Rehabilitacja prowadzona jest w ośrodkach rehabilitacyjnych współpracujących z ZUS. Celem rehabilitacji jest przywrócenie zdolności do pracy osobom, które w następstwie choroby są zagrożone długotrwałą niezdolnością do pracy i jednocześnie rokują odzyskanie tej zdolności po przeprowadzeniu rehabilitacji.


Program rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej ZUS skierowany jest do osób:

  • ubezpieczonych zagrożonych całkowitą lub częściową niezdolnością do pracy,
  • uprawnionych do zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego po ustaniu tytułu do ubezpieczenia chorobowego lub wypadkowego,
  • pobierających rentę okresową z tytułu niezdolności do pracy rokujących jednocześnie odzyskanie zdolności do pracy po przeprowadzeniu rehabilitacji.

 

Jak uzyskać skierowanie na rehabilitację leczniczą? Podstawą skierowania ubezpieczonego lub rencisty do ośrodka rehabilitacyjnego jest orzeczenie o potrzebie rehabilitacji leczniczej wydane przez lekarza orzecznika ZUS. Orzeczenie o potrzebie rehabilitacji leczniczej lekarz orzecznik ZUS może wydać w kilku przypadkach:

  • na wniosek lekarza prowadzącego leczenie, przy czym wniosek o przeprowadzenie rehabilitacji leczniczej może być sporządzony na dowolnym formularzu,
  • podczas kontroli zaświadczenia lekarskiego o czasowej niezdolności do pracy,
  • przy ustalaniu uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego,
  • podczas orzekania o niezdolności do pracy dla celów rentowych.

 

Wniosek o przeprowadzenie rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej może wystawić każdy lekarz prowadzący leczenie, a osoba, której ten wniosek dotyczy, składa go w dowolnej jednostce ZUS.


Wniosek o rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej można znaleźć na stronie ZUS - wystarczy kliknąć tutaj. Taki wniosek może być również sporządzony na dowolnym formularzu i powinien zawierać:

  • imię i nazwisko chorego,
  • PESEL,
  • adres zamieszkania i numer telefonu,
  • rozpoznanie medyczne w języku polskim
  • oraz opinię czy po przeprowadzeniu rehabilitacji istnieje pozytywne rokowanie odzyskania zdolności do pracy.

 

Jeżeli lekarz orzecznik ZUS wyda orzeczenie o potrzebie przeprowadzenia rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej, osoba zainteresowana otrzymuje zawiadomienie o skierowaniu do ośrodka rehabilitacyjnego.


Pełny koszt rehabilitacji uwzględniający w szczególności koszty leczenia, zakwaterowania i żywienia pokrywa ZUS. ZUS refunduje również koszty dojazdu do ośrodka rehabilitacyjnego z miejsca zamieszkania i z powrotem - do wysokości ceny biletu najtańszego środka komunikacji publicznej.

 

Więcej informacji na temat rent i rehabilitacji można znaleźć na stronie internetowej ZUS w dziale „Baza wiedzy – Świadczenia”. Odwiedź stronę internetową ZUS klikając tutaj.